Αποσπάσματα με θέμα
Ταπεινοφροσύνη
ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ, κεφ. 17
«Η Θεία Ουσία είναι Αγάπη και ως Αγάπη εκδηλώνεται, πληρώντας με τα στοιχεία της τα πάσχοντα από το ανθρώπινο στοιχείο και έχοντα την ανάγκη της Κέντρα. Χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς ανωτερότητα ή επίδειξη εκδηλώνεται και ταπεινά δίνει Ζωή εκεί όπου βασιλεύει ο θάνατος. Δίνει την Αγάπη, χωρίς να ζητά τίποτα, χωρίς να σκέπτεται να ζητήσει τίποτα. Εκδηλώνεται απλά ως Θείος Νους και υπηρετεί ταπεινά ο Άρχων της ζωής τον υπηρέτη της ύλης. Ο Θεός εκδηλώνεται ως Θεός, διδάσκων στον άνθρωπο τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει όμοιός Του. Ταπεινότης, αυτή η οδός, Πίστη, η στερέωσή της, και Αγάπη η εκδήλωσή της. Είναι δύσκολη και δύσβατη για τον υπερήφανο να την διαβεί. Είναι πολύ στενή για να χωρέσει τον υπερφουσκωμένο από εγωισμό. Το κλειδί που την ανοίγει και την κάνει να φαίνεται εύκολη, είναι στην αρχή αυτής, εκεί όπου τα βήματα σταματούν για να διαλέξουν. Όποιος σκύψει και το πάρει και μπορέσει να το χρησιμοποιήσει, αυτός μπορεί και να περιπατήσει την Οδό, ανοίγοντας τις σωστές πόρτες, ακολουθώντας τα σωστά αχνάρια. Μα πρέπει να την περπατήσει μέχρι το τέλος, κρατώντας το κλειδί και χωρίς να υποστείλει σε καμιά περίπτωση την ταπεινότητα, χωρίς να πάψουν οι εκδηλώσεις του να υποκινούνται από αυτήν, γιατί αυτή είναι η Ουσία της Θείας Εκδήλωσης, και μόνον όταν ο άνθρωπος την περιβληθεί και την κάμει κτήμα του, ένδυμά του, θα μπορέσει με σιγουριά να πει ότι ακολουθεί τον Θεό και ενατενίζει προς Αυτόν. Όση Αγάπη κι αν εκδηλώσει, όσες προσπάθειες προς Πνευματική εξύψωση και έλξη Φωτός και αν κάμει, εάν δεν περάσει το στάδιο της ταπεινότητας, δεν μπορεί να εκδηλώσει Θεό, γιατί ο Θεός μέσω της ταπεινότητας εκδηλώνει την Πάλλαμπρη Υπόστασή Του. Το στάδιο της ταπεινότητας δεν περιορίζεται, ούτε έχει καθόλου όρια, είναι διαρκές. Αρχίζει από τη στιγμή που ο άνθρωπος την ενδύεται για να πορευθεί προς τον Θεό και έκτοτε τον συνοδεύει. Δεν την αποβάλλει ποτέ, ούτε και όταν με τον Θεό ενωθεί, ως ίδια Ουσία Του. Απλώς τότε θα είναι σε θέση να δει και να κατανοήσει τη Θεία Λαμπρότητά της και δεν θα μπορεί πλέον να την συγκρίνει με τις αλλοτινές αξίες του, γιατί δεν θα υπάρχουν ούτε στη μνήμη του, γιατί αυτή θα τις έχει κάνει Ουσία της… "Είτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα, και ήρξατο νίπτειν τους πόδας των μαθητών." (Ιωάν. ΙΓ΄, 5) Η χειρονομία αυτή του Κυρίου είναι ένα μήνυμα και δίνει στον άνθρωπο τα βασικά στοιχεία, που ακολουθώντας τα θα διέλθει την Οδό που ο Κύριος αντιπροσώπευσε. Το πλύσιμο των ποδών είναι η απάρνηση της υλιστικότητας, η ένδυση του ανθρώπου με ταπεινοφροσύνη και μέσω αυτής, υπηρετώντας την Αγάπη, εκδηλώνει αυτήν… Το πλύσιμο των ποδών για τον άνθρωπο φαίνεται δουλοπρέπεια, δείχνει όμως το μέγεθος της ταπεινότητας, αυτής που θα φέρει τον άνθρωπο στ’ αχνάρια του Κυρίου. Η ταπεινότητα δεν κάνει διάκριση σε τίποτα και σε κανέναν. Γι’ αυτήν, όλοι είναι ο Ένας, και το μόνο που προσφέρει είναι η Αγάπη, γιατί η Θεία Αγάπη είναι πάντα πρόθυμη να δοθεί και να υπηρετήσει τον άνθρωπο, για να μπορέσει αυτός να ελευθερωθεί από το πάθος της ύλης, για να μπορέσει να εξυψωθεί… Η Θεία Αγάπη και η ταπεινότητα είναι συνυφασμένες, η μία συνεπάγεται την άλλη, και εκδηλώνονται μαζί, γιατί είναι Χάρες Θεού, εκπορεύονται και αγκαλιάζουν τον κάθε άνθρωπο. Η Αγάπη εκδηλώνεται και προσφέρει συνεχώς και ταπεινά προς τους πάντες, η ταπεινότητα εκδηλώνει πάντα και δίνει Αγάπη, χωρίς συμφέρον, χωρίς σκέψεις ανθρώπινες, υποκινούμενες από την ύλη. Αυτό σημαίνει ότι για να εκδηλώσει κανείς Αγάπη και Ταπεινότητα, πρέπει να έχει ξεφύγει από τα γρανάζια της ύλης και οι εκδηλώσεις της να μην τον αγγίζουν πια. Αυτός που κατ’ αυτόν τον τρόπο θα έχει κάνει την αρχή της επιστροφής του προς τον Θεό-Πατέρα, θα μπορεί να ίπταται υπεράνω της ύλης και να βλέπει και να νιώθει μέσα από τις Θείες αυτές εκδηλώσεις το Κάλλος του Θεού και την Απειρότητα των Τέλειων Εκδηλώσεών Του.»
Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, κεφ. 20
«[…] Άφησε αυτόν τον άνθρωπο που γνωρίζεις, τον σφυρηλατημένο αιώνες με τα κατεστημένα της αναλήθειας, πίσω σου. Μείνε γυμνός, χωρίς γνώσεις, χωρίς εμπειρίες. Σου το έχω τονίσει πολλές φορές. Απελευθέρωσε όλα τα σημεία του “είναι” σου, για να ενδυθείς την Αλήθεια. Δεν μπορείς να οικοδομήσεις την Αλήθεια πάνω στην πλάνη. Η πλάνη θα γκρεμιστεί και, μέσα από τα ερείπια, Εγώ, ο Λόγος, θα ρεύσω και θα οικοδομήσω Πνευματικά οικοδομήματα, γερά, τέλεια, ακλόνητα, στις οποιεσδήποτε καταστάσεις… […] Από ποιον διδάχθηκες να ανυψώνεις τον εαυτό σου, να χωρίζεις σε ομάδες τα υπόλοιπα μέρη της υπόστασής σου και να λες ότι σου ανήκουν; Από ποιον διδάχθηκες ότι μπορείς εσύ να εξουσιάζεις ψυχές ή πνεύματα και να ενεργείς σύμφωνα με τη δική σου θέληση πάνω σε αυτές τις υποστάσεις; Εγώ, ο Λόγος, στον οποίον ανήκεις, Άνθρωπε, γιατί είσαι ο Εαυτός Μου, ουδέποτε σε περιόρισα, ουδέποτε σε δέσμευσα, αλλά σε άφησα ελεύθερο να κινηθείς και να εκδηλωθείς με τις επιλογές σου, ώστε να γυρίσεις ενσυνείδητος Θεός μέσα σε Εμένα. Κι εσύ, αντί να εκδηλώσεις αυτό το παράδειγμα, αυτή την Υπερτέλεια Θεία Διδαχή που σου παρέχω, μέσα στην καθημερινή σου ζωή εκδηλώνεσαι κατακτητικά, υπερυψώνοντας ένα εγώ τρομερό, θέλοντας να κατέχεις οντότητες, θέλοντας να εξουσιάζεις υποστάσεις, θέλοντας να σου ανήκουν. Μα, Άνθρωπε Αγαπημένε, γιατί επιζητάς την κατοχή, γιατί θέλεις να αναδεικνύεις ξεχωριστές εκδηλώσεις, αντίθετες από τη Μία Ενιαία Βουλή και Γραμμή του Θεού; Γιατί δεν προσπαθείς να καταλάβεις ότι με αυτή σου τη συμπεριφορά αποκόβεσαι, απομονώνεσαι, και όχι μόνο δεν μπορείς να συμμετάσχεις μέσα στην Ολότητα του Ανθρώπου, αλλά απομακρύνεσαι και από την Ένωση που έχεις με Εμένα; Γιατί δεν προσπαθείς να παραχωρήσεις τον εαυτό σου μέσα στα πάντα, όπως σου έχω διδάξει; Για να δεις ότι δεν θα υπάρχει η ανάγκη σου να κατέχεις, αλλά ότι αυτή η Ολότητα της Ελευθερίας που θα σε διαπερά, η αίσθηση της δονητικής Ένωσης, θα σε φέρει στο επίπεδο της Απόλυτης Γνώσης, που τα πάντα είναι Ένα, ο Ένας Εαυτός… Σύνελθε, αφυπνίσου και ξεκίνα νέα πορεία χωρίς επιπολαιότητες, χωρίς τάσεις επικράτησης, χωρίς τάσεις εξουσιασμού, χωρίς τάσεις κατάκτησης υποστάσεων. Φέρε στο νου σου τη διδαχή Μου, την οποία πριν δύο χιλιάδες χρόνια έχω αφήσει πάνω στη γη και η οποία λέει ότι όποιος είναι πρώτος, ας είναι διάκονος των πάντων. Και αν πιστεύεις ότι έχεις κατακτήσει ορισμένα πνευματικά χαρίσματα, διακόνησε τον Αδελφό σου, τον Εαυτό σου, πρόσφερε ό,τι έχεις και μη ζητάς αυτά τα χαρίσματα να τα κάνεις όπλα εξουσιασμού και κατάκτησης, γιατί τότε σου τα αφαιρώ. Φέρε στο νου σου τη διδαχή Μου, που λέει ότι οι έσχατοι έσονται πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι, και κατανόησε ότι δεν είσαι εσύ αυτός που θα κρίνει την πνευματική άνοδο και εξέλιξη της κάθε υπόστασης, θα συγκρίνει και θα κατατάξει σε βαθμίδες. Εγώ Είμαι ο Μόνος που μπορώ να κρίνω, ο Απόλυτος Κριτής, και παρ’ όλα αυτά δεν σε κατέταξα, Άνθρωπε, αλλά σε αγκάλιασα, σε απορρόφησα μέσα Μου, χωρίς διαχωρισμούς, και εσύ κατατάσσεις, συγκρίνεις; Μα νομίζεις ότι αυτό προέρχεται από τον Θείο Εαυτό σου; Δεν έχεις καταλάβει ότι είναι μία ακόμα εκδήλωση του εγωιστικού ανθρώπου-πλάνη; Αυτού του ανθρώπου, που κανένας παλμός του δεν είναι Αλήθεια, που κανένας παλμός του δεν είναι Αγάπη, κανένας παλμός του δεν είναι Ελευθερία… Συνειδητοποίησε το Μυστήριο της Ενότητας, το Μυστήριο της Ελευθερίας, που δεν υπάγεται μέσα σε αυτό η έννοια της κατάκτησης, αλλά η έννοια της προσφοράς, και πρόσφερε ό,τι έχεις μέσα σε όλους, χωρίς αυτή η προσφορά να περιέχει εντός της κανένα στοιχείο ιδιοτέλειας, κανένα στοιχείο επιθυμίας αναγνώρισης. Μάθε να έχεις σεβασμό σε κάθε υπόσταση, σε κάθε μέρος του Εαυτού σου, γιατί δεν μπορείς να ξέρεις τι περιέχει, δεν μπορείς να ξέρεις την τιμή που από Μένα έχει λάβει. Και μόνο η προσφώνηση που αποδίδω στην Ολότητα του Ανθρώπου πρέπει να σε φέρει σε επίγνωση σεβασμού σε κάθε σημείο του. Γιατί αν δεν σέβεσαι κάθε μέρος του Ανθρώπου, δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου, δεν σέβεσαι Εμένα και επομένως δεν μπορείς να ενωθείς με Εμένα, δεν μπορείς να Με εκδηλώσεις και να Με φανερώσεις μέσα από την ύλη σου.»