Αποσπάσματα με θέμα
Αγάπη
ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ, κεφ. 22
«Η Αγάπη στέκει πάνω από μικρότητες, πάνω απ’ όλα. Γιατί η Αγάπη είναι ο Θεός, η Αγάπη είναι ο Νόμος, που διέπει και κατευθύνει τα Σύμπαντα. Δεν είναι δυνατόν να την υποδουλώσεις μέσα στα ελαττώματα και το υλικό σου πεδίο. Καλύτερα προσπάθησε να βάλεις έναν αετό πίσω στο τσόφλι από όπου βγήκε, παρά να περιορίσεις την Απειρότητα και να καθορίσεις τον χώρο που καταλαμβάνει. Ποιος μπορεί να γνωρίζει τον Θεό εκτός από τον Θεό; Η Αγάπη δεν κατέχει, ούτε κατέχεται. Η Αγάπη αρκείται στην Αγάπη. Γι’ αυτόν που αγαπά, είναι ανακούφιση οι διψασμένοι και ανάγκη οι πεινασμένοι. Η Αγάπη δεν γνωρίζει ζήλεια, ούτε ανταμοιβή, ιδιοκτησία ή θυμό. Δεν δίνει τίποτα, παρά μόνο από τον Εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα, παρά μόνο από τον Εαυτό της. Η Αγάπη γνωρίζει την υπομονή και χαίρεται την Αλήθεια. Άφθαρτη και Αιώνια, δεν κουράζεται, πάντα ελπίζει. Η Αγάπη είναι ένωση και δεν δέχεται μέσα της τίποτα που να διαχωρίζει… Μάθε ν’ αγαπάς τον πλησίον σου, για να μάθεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου. Γιατί τι άλλο είναι ο πλησίον σου από τον ίδιο σου τον εαυτό; Τι άλλο είναι ο πλησίον σου από έναν Θεό κρυμμένο σε σπάργανα; Αν λατρεύεις τον Θεό σου, δεν μπορεί παρά να λατρεύεις και την εκδήλωσή Του. Και ο κάθε πλησίον σου αναμένει μέσα του τη γέννηση του Θεού. Σκύβε ταπεινά το κεφάλι στον Άνθρωπο, που κατοικώ μέσα του. Σκύβε ταπεινά το κεφάλι στον Άνθρωπο, που θα γίνει κάποτε Ναός, για να κατοικήσω. Όλοι οι Άνθρωποι θα γίνουν κάποτε Ναός Μου. Γι’ αυτό, σκύβε ταπεινά μπροστά σε όλους τους Ανθρώπους, μοίραζε απλόχερα την Αγάπη σου παντού, αγκάλιαζε με τα χέρια σου τα πάντα. Γιατί είναι σαν ν’ αγκαλιάζεις Εμένα, κι Εγώ σε αγκαλιάζω τότε πολύ πιο σφιχτά, μέχρι την πλήρη αφομοίωση. Αν Αγαπάς, τίποτα δεν είναι ανάξιο της Αγάπης σου, γιατί το βλέμμα σου έχει εξαγνισθεί από αυτήν.»
ΠΥΡΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ, κεφ. 10
«Η Αγάπη είναι η Ύπαρξή σου, η Αγάπη είναι η μόνη Αλήθεια, που μπορεί να σε ελευθερώσει, που μπορεί να σε διαχύσει σαν μόρια μέσα στο Άπειρο, που είναι η μόνη κατοικία σου. Η Αγάπη είσαι εσύ, Άνθρωπε, μόνο που ακόμα δεν συνειδητοποίησες την υπόσταση που φέρεις και αρκείσαι να ζεις μέσα στα αντικαθρεφτίσματα αυτής της Αγάπης, μέσα στις αναλαμπές, τις στιγμιαίες λάμψεις, που ο νους συλλαμβάνει και αρκείσαι να περιορίζεσαι σε αντικαθρεφτίσματα συναισθημάτων, γιατί δειλιάζεις μπροστά στην πλήρη σου μετουσίωση σε Πυρ και Αγάπη.»
Ο ΔΡΟΜΟΣ, κεφ. 26
«[...] Είναι ο Θεός το Μήνυμα της Αγάπης, και είναι και η ίδια η Αγάπη εκδηλούμενη. Συ, Αγαπημένε Αδελφέ Άνθρωπε, θέτεις το Μήνυμα σε κίνηση και καθιστάς το Μήνυμα εμπράγματη κατάσταση, εμπράγματη φανέρωση, μέσα από τους πόρους ολόκληρης της υπόστασής σου και γίνεσαι, όχι μόνο το Μήνυμα, μα και η ίδια η Ουσία, η ίδια η Ροή, γίνεσαι τα πάντα ανακυκλούμενα, δημιουργώντας συνεχώς Αρμονίες και Τελειότητες, εκπέμποντας Φως και Ήχους Υπερτέλειους, για να καλύψεις και να διορθώσεις και να ισορροπήσεις κάθε ατέλεια, κάθε δυσαρμονία, που προήλθε από τις πλανημένες καταστάσεις, που προήλθε από την Αγάπη που συ εκδήλωσες, με στοιχεία πλάνης, με στοιχεία αναλήθειας, με στοιχεία μικρότητας».
2001. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, κεφ. 20
«Ζήτα Αγάπη. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη-κλειδί πάλλονται οι συγχορδίες, οι μελωδίες, οι τελειότητες όλων των Κόσμων, όλων των Άπειρων σημείων της Θεότητας. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη πάλλεται ο Εαυτός σου, ο Εαυτός Θεός, που αναμένει το ξύπνημά του, που αναμένει τη φανέρωσή του μέσα από τις μορφές σου. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη πάλλομαι και πάλλεσαι. Είμαι η Αγάπη και Είμαι και το δονητικό άκουσμα της λέξης, που δύναται, όταν προφέρεται σωστά, μέσα από τον παλμό του "είναι" του Χριστοφόρου Ανθρώπου, να τον μετουσιώσει και να τον ταυτίσει άμεσα με την Άπειρη Υπόσταση του Λόγου. Μη διστάζεις να χρησιμοποιείς τη λέξη Αγάπη. Μη διστάζεις να την επαναλαμβάνεις όπου κι αν βρίσκεσαι, έστω κι αν είναι ένα απλό ψιθύρισμα των χειλιών, ένας φθόγγος που σχηματίζεται και προκαλεί ήχους, χωρίς να συμμετέχει η καρδιά σου. Επαναλάμβανέ την, μέσα σου κι έξω σου, ημέρα και νύχτα, όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου, μέχρι να καταστήσεις αυτή τη λέξη συνεχή μέσα στο νου σου, μέσα στην καρδιά σου, μέσα στην υπόστασή σου. Μέχρι να σου γίνει βίωμα και συνείδηση η κάθε μεμονωμένη της έκφραση, μα και η συνολική της έκφραση, και τότε θα μπορέσεις σταδιακά να νιώσεις και τον παλμό της καρδιάς, τον παλμό του νου και τον παλμό της υπόστασης να συντονίζονται στη Μία κραδασμική δόνηση Ενότητα-Αγάπη και να διαμοιράζουν Αρμονίες σε κάθε υπόσταση και να διαμοιράζουν από το "Είναι" στο "Είναι" την Τελειότητα της ανιδιοτελούς Αγάπης, που δεν αναλώνεται, αλλά παρέχεται ολόκληρη, χωρίς να μοιράζεται, χωρίς να διαιρείται, γιατί η Αγάπη προσφέρεται μόνο σαν ολότητα και όχι σαν διαχωρισμένο τμήμα, όχι σαν μέρος του όλου, γιατί σαν μέρος του όλου δεν αναγνωρίζει τον Εαυτό της, δεν καταξιώνει τον Εαυτό της, δεν εκπροσωπεί τον Εαυτό της.»
ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ, κεφ. 30
«[...] Μη μένεις στην επιφάνεια πιστεύοντας ότι οι γνώσεις, που πλημμυρίζουν τον νου σου, είναι αρκετές για να σε σώσουν. Καμία γνώση δεν θα σε σώσει, αν η καρδιά σου είναι άδεια από Αγάπη και οι εκδηλώσεις σου στείρες από Προσφορά. […]»
ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ, κεφ. 14
«[...] Γι’ αυτό ήλθα εκ νέου επί της Γης και Μάρτυς Μου ο Θεός Πατέρας, Όστις ευλόγησε την εκ νέου Παρουσία Μου επί της Γης. Ήλθα διά να σε διδάξω, Άνθρωπε, ουχί την επίπλαστη επιφανειακή αγάπη σου και την προσφορά τής δήθεν ελεημοσύνης σου, αλλ’ ήλθα διά να σε διδάξω εμπράκτως, την περίοδο αυτή, την Τέλεια Αγάπη, την Αγάπη την Αγιάζουσα τα όντα, την Αγάπη που μεταμορφώνει τις υποστάσεις, την Αγάπη που κοσμεί τις υποστάσεις, που τις βοηθάει να εκδηλώσουν την Θεία Τελειότητα της Ανάρχου Αγάπης επί της Γης προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς ν’ αναμένουν ανταμοιβή. Διότι η προσφορά της Αγάπης, για να είναι ανιδιοτελής και να καταλογισθεί ως προσφορά σου Αγάπης αληθινής, δεν πρέπει να περιμένεις την ανταπόδοση.»
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, κεφ. 1
«Ο Χριστός είναι το Πρότυπο της Αγάπης, γιατί προϋπάρχει της Ιδέας. Είναι ο Δημιουργός Της και η εκδήλωση της Ουσίας της Αγάπης σε Μορφή. Είναι το Πρότυπο που προέρχεται απ’ τα βάθη της Δημιουργίας, εκεί όπου η Ελεύθερη Ουσία του Όντος ενεργεί και δρα δημιουργώντας Θείες Ιδέες Απειρότητας και Απόλυτης, Ασύλληπτης, Θεϊκής Τελειότητας. Έτσι, είναι Μονογενής και Άρτος της Ζωής εξ Ουρανού καταβάς, απ’ Αρχής Τέλειος. Καταδεικνύει το Πρότυπο, που καταρρίπτει τα Πρωτότυπα του Κατεστημένου της ανθρώπινης διάνοιας και απ’ αυτή την άποψη πραγματικά είναι Άφθαστος. Όμως ό,τι καταδεικνύει δύναται να είναι απτό, γιατί αποδεικνύει τη δυνατότητα της Αγάπης με απλότητα και προσιτότητα σαν άνθρωπος, καθ’ όλα όμοιος με τους αδελφούς Του.»
IΩΑΝΝΗ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΗ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΙ: Φ.Α.Ρ.Α.Χ., O ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, κεφ. 1
«Νόμος Φωτός, Ζωής, Κινήσεως, Νόμος Υπέρτατος. Έδρα της παγκοσμίου συσκευής. Κρίκος ακατάληπτος εις στερεότητα περιβάλλει υμάς και τους πέριξ υμών απείρους του Απείρου κόσμους. Λέξις γλυκεία και έννοια εκτεταμένη και άπειρος. Ωκεανός απειρότητος και κραδασμός απείρων κόσμων. Εάν ήτο δυνατόν να συγκεντρώσητε τας απείρους του ηλίου ακτίνας και το ισχυρόν αυτού φως προ των οφθαλμών σας και να ατενίσητε αυτό χωρίς να πάθετέ τι, είναι εξ ίσου επικίνδυνον, όταν ζητήτε να κατανοήσητε το βάθος του μεγάλου τούτου της Αγάπης Νόμου, εφ’ ού στηρίζεται όλον το Άπειρον Μεγαλούργημα της Απείρου Δικαιοσύνης… Aγάπη είναι ο διηνεκής παλμός της ψυχής σας, ήτις προσπαθεί να προσφέρη κάθε υλικήν ή πνευματικήν αρωγήν προς μίαν άλλην, έχουσαν ανάγκην τούτων. Είναι η αυτοθυσία του ανθρώπου, η καθ’ οιονδήποτε τρόπον εκδηλουμένη προς το καλόν των άλλων ατόμων, είναι ο πόνος εις τους πονούντας, είναι η ανοχή πάσης αδίκου μομφής, η ταπείνωσις υμών προ των αδικούντων υμάς, η παροχή ικανοποιήσεως εις τους εν αδίκω ευρισκομένους εχθρούς σας. Η Αγάπη είναι ο όρος της ζωής των κόσμων. Η ύλη είναι το μέσον της λειτουργίας αυτών… Εις την Αγάπην οφείλεται πάσα η Δημιουργία του Σύμπαντος, εις ταύτην χρεωστεί την διατήρησίν της η Επικράτεια του Απείρου. Εν όλη τη φύσει, ορατή και αοράτω, ουδαμού ευρίσκει τις το έν μόνον. Ο Νόμος της Αγάπης προσέθηκε και το έτερον. Το Παν είναι Αγάπη… Πάντες άρα οι νόμοι, ως έχοντες την απόρρευσιν αυτών από τον κυριώδη τούτον της αγάπης νόμον, δεν είναι εν ολομελεία ή αυτός ο Νόμος της Αγάπης, αυτή η Αγάπη. Επειδή δε οι διάφοροι νόμοι, οι διέποντες το Σύμπαν, είναι του Θεού των Απορρήτων Βουλών εκτελεσταί, και επειδή διά τούτων εκδηλούται η του Θείου Ενέργεια, έπεται ότι το σύνολον αυτών, χαρακτηριζόντων την Απειρότητα, ήτις είναι αυτό το Θείον, απαρτίζει το εκ πολλών ενιαίον σύμπλεγμα της Θεότητος, αυτόν τον Θεόν. Αλλ’ άρα η απαρχή των νόμων τούτων είναι η Αγάπη. Άρα η Αγάπη ΘΕΟΣ, Ο Θεός Αγάπη, Άπειρος Αγάπη».