Αποσπάσματα με θέμα
Διάκριση
ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ, κεφ. 11
«Ο Θεός δεν εμποδίζει τον άνθρωπο. Τον έχει προειδοποιήσει όμως για τις συνέπειες της πράξης του: “η δ’ αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε” (Γέν. Β΄, 17). Αυτό συμβαίνει, γιατί ο Θεός δεν θέλει ν’ αντικρίζει στον άνθρωπο ένα παθητικό βρέφος. Τον έπλασε για να γίνει αντάξιος Συνεργάτης Του, Συγκυβερνήτης στα Άπειρα Σύμπαντά Του. Οι σπερματικές Θείες ιδιότητες, που βρίσκονται εντός του ανθρώπου, πρέπει να αναπτυχθούν και να οδηγηθούν, να φτάσουν την Τελείωση. Η κρίση του είναι απαραίτητο να οξυνθεί, να μάθει να ξεχωρίζει τα Γήινα από τα Επουράνια και να βρει τον τρόπο που θα τα συμφιλιώσει και θα τα ενοποιήσει. Αυτή ακριβώς την ικανότητα του Νου να διακρίνει, αντιπροσωπεύει το Δένδρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Ο άνθρωπος τρώει τον καρπό, παρά την απαγόρευση, γιατί είναι αναγκαίο να τον φάει. Κατασκευάζει ο ίδιος με την πράξη του τον κόσμο του διττό, γεμάτο φαινομενικές αντιθέσεις και συγκρούσεις, που δεν χρειάζονται παρά μόνο έναν επιδέξιο χειρισμό για να συνταυτιστούν. Ο άνθρωπος, ζώντας στον κόσμο αυτόν, πρέπει πρώτα να αντιληφθεί την Αλήθεια, να διακρίνει τις σχέσεις των ιδεών και μετά να αναπτύξει την εσωτερική του δραστηριότητα.»
ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ, κεφ. 16
«Η Ανθρωποϊδέα εκπορεύεται τέλεια, μα πρέπει να κατοχυρωθεί με τη δική της αυτεξούσια επενέργεια. Πρέπει μόνη να θέσει σε λειτουργία όλο τον μηχανισμό και ν’ ανακαλύψει το καθετί που τον αποτελεί. Η τελειότητα, που την εκφράζει, υπάρχει σε όλες τις μορφές εκδήλωσης. Ο Θεός δεν εξεπόρευσε αυτήν, για να εκδηλωθεί εκ προγραμματισμού. Αντίθετα, δίνει σ’ αυτήν όλη την Τελειότητά Του και το δικαίωμα, ή τον όρο, να φανερώσει την Τελειότητα αυτή κατά τη βούλησή της. Αν η πρώτη επιλογή ήταν η σωστή, σύμφωνα με τον Νόμο της Τελειότητας του Θεού, τότε η Ανθρωποϊδέα θα είχε εκδηλώσει από την αρχή την τελειότητά της, από την ελευθερία της, και θα ήταν έτοιμη για την περαιτέρω ροή της. Αν όμως ακολουθούσε λανθασμένες επιλογές, τότε φυσιολογικά θα διένυε την πορεία τους, για να μάθει να διακρίνει και ν’ ακολουθεί τις σωστές. Δηλαδή, η δεύτερη πορεία δεν είναι παρά η διδαχή για τον σωστό τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού, ο οποίος, όντας τέλειος, φέρει εντός του όλες τις δυνατότητες του Θεού.»
ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ, κεφ. 22
«Μάθε το καλά: Εγώ κι εσύ είμαστε Ένα, και Ένα θα γίνουμε. Το χάος που εσύ με τη θέλησή σου παρενέβαλες ανάμεσά μας, Εγώ ήρθα κοντά σου για να σου δείξω ότι γεφυρώνεται. Είναι πολύ εύκολο σ’ Εμέ με έναν λόγο Μου να το διαγράψω. Όμως, Άνθρωπε, εσύ έχεις βούληση, έχεις κρίση, γι’ αυτό και ξεχωρίζεις. Εσύ θ’ αποφασίσεις. Εγώ σε περιμένω αιώνες τώρα μέσα σου και γύρω σου. Όμως προσδοκώ τη δική σου κίνηση.»
ΠΥΡΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ, κεφ. 4
«Συ έλαβες το τίμημα στα χέρια σου και συ οφείλεις να το επιστρέψεις, ο αντίπαλος είναι μόνο για να σε αναγκάζει να αγωνίζεσαι και να συνεχίζεις αυτό που ξεκίνησες, αυτός είναι ο προορισμός του και όχι να διεκδικήσει το Δώρο Μου… Σου παρέχω βοήθεια και φύλαξη όπου χρειάζεται, μα έχεις και συ το χάρισμα να διακρίνεις την παγίδα και να την αποφεύγεις, έχεις το χάρισμα να διαβλέπεις μέσα από την πονηριά του αντιπάλου και να διαλύεις τη σκοτεινότητα που σου εκπέμπει. Μάχεσαι και συ με αντάξια όπλα, αρκεί να τα χειρίζεσαι σωστά και να μην επαφίεσαι στη δήθεν ανακωχή του αντιπάλου, ο οποίος και αόρατα δρα, χωρίς καμιά ανάπαυλα.»
ΠΥΡΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ, κεφ. 25
«Ο άνθρωπος επέλεξε την ανεξαρτητοποίησή του από τον Θεό και τη σταδιακή του κατάβαση σε διάφορα πεδία, ώστε να μπορέσει να λάβει τις εμπειρίες του. Αν η επιλογή του διατηρούσε την επαφή με τον Θεό, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε προσκολληθεί στην ύλη. Θα είχε συλλέξει τις εμπειρίες και ταχύτατα θα είχε επανέλθει, συνειδητός Θεός μέσα στη Θεότητα. Όμως τα καλύμματα που φόρεσε γύρω από τη Θεία του Ουσία τον απέσπασαν. Οι λάθος επιλογές του, που δεν διακρίνονταν από κριτική ικανότητα και έπαιρναν ωθήσεις από τη διάσπαση και την ανεξαρτητοποίηση, τον οδήγησαν στο πεδίο όπου βρίσκεται σήμερα. Από αυτό το πεδίο της ύλης ο άνθρωπος ανέρχεται και ενώνεται… […] Η Νέα περίοδος μεταφέρει το Μήνυμα της συνειδητής ένταξης του ανθρώπου στους Θείους Νόμους, της συνειδητής ενεργοποίησης της Υπόστασής του και ταύτισής του με τον Έναν και Μοναδικό Λόγο-Θεό. Επομένως η τοποθέτηση της περασμένης περιόδου, που ο άνθρωπος δεχόταν τα γνωστά και καθιερωμένα, χωρίς να ερευνά, χωρίς να αποκτά ο ίδιος συνειδητή εσωτερική εμπειρία, έχει πλέον ξεπεραστεί. Τώρα πρέπει να αναπτύξει την Κριτική του Ικανότητα και την Πνευματική του διαύγεια, για να μπορέσει να είναι ο ίδιος απόλυτα υπεύθυνος για την πορεία του και για τις επιλογές του.»
Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, κεφ. 16
«Οι διδασκαλίες που έχεις ακούσει, οπωσδήποτε έχουν εντυπωθεί εντός σου, έχουν γίνει μέχρις ενός σημείου συνείδηση και κατάσταση εσωτερική δική σου. Όμως δεν έχουν εκδηλωθεί απόλυτα, δεν έχεις φτάσει ακόμα στο σημείο να εκδηλώνεσαι συνειδητά ως Αγάπη, ως Αρμονία, ως Φως και να επιλέγεις με Πνευματική διάκριση τις σωστές κινήσεις κάθε φορά, που θα σε ωθήσουν να βελτιώσεις και τη δική σου εκδήλωση, αλλά και την εκδήλωση του Αδελφού σου Ανθρώπου.»
ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ, κεφ. 1
«Κάλυψέ με, Κύριε, με το ακάνθινο Στεφάνι Σου, ας είμαι ο σύντροφος σε κάθε πονεμένο, ας μην πορευθεί μόνος ο Εκλεκτός Σου επί της γης. Αξίωσέ με να συμπορευθώ σαν ενσάρκωση της Θείας Του Ψυχής. Ένδυσέ με με όλους τους πόνους Του. Ας τρέχουν από τα δικά μου μάτια τα δάκρυά Του. Ας χυθεί το δικό μου αίμα πάνω σ’ αυτόν τον Πλανήτη της διάκρισης. Ας παίρνω πάντα κάθε Του πόνο, όπου κι αν βρίσκεται. Έτσι ποτέ πια δεν θα Τον πληγώσω.»
ΦΩΤΙΣΗ, κεφ. 1
«[…] Απόκτησε διάκριση πνευματική, όχι για να διαχωρίζεις, αλλά για να ενώνεις και για να τη χρησιμοποιείς σαν τρόπο μεταφοράς της κατανόησης της Αλήθειας, που μέσα σου εμφανίζεις. Άνθρωπε, Είμαι μέσα σου, αναζήτησέ Με. Μα μη Με αναζητήσεις μέσα από κανέναν περιορισμό. Αναζήτησέ Με σαν την Ουδετερότητα, που περιέχει τα πάντα. Αναζήτησέ Με, μέσα από οτιδήποτε αντικρίζεις. Αναζήτησέ Με ενωμένο και ολοκληρωμένο, για να εκδηλωθώ έτσι. Όταν Με αναζητάς περιοριστικά, σου εκδηλώνομαι μέσα από τον περιορισμό σου…»
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, κεφ. 10
«[…] Ενεργοποιήθηκαν μέσα σου όλα τα στοιχεία της Θεότητάς σου, για να μπορείς να διακρίνεις τι πρέπει να χρησιμοποιείς, τι πρέπει να εκδηλώνεις, τι πρέπει να προσφέρεις, τι πρέπει να αποστέλλεις, τι πρέπει να μην ενεργοποιείς ποτέ.»
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, κεφ. 20
«Αν η υπόσταση αφήσει τις αντιφάσεις να την παρασύρουν, αν αισθανθεί σ' αυτές τις αντιφάσεις μέσα μπερδεμένη και δημιουργήσει δακτυλίους τύψεων και ενοχών χωρίς να ζητά επιχορήγηση από τον Έναν Λόγο, χωρίς να ζητά βοήθεια για επικάλυψη με Φως και χωρίς να προχωρά στην κατεργασία της διάκρισης, στην κατεργασία της επίλυσης και του προβληματισμού πάνω σ' αυτές, θα παραμείνει στάσιμη και μπλεγμένη. Δεν θα μπορέσει να δεχθεί την απελευθέρωση του Φωτός μέσα από το “Είναι” της.»
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, κεφ. 21
«Σκοπός σου είναι να μεταλλάξεις τη διττότητα της Πτώσης σου, στη Μοναδικότητα της Θεότητάς σου. Αρκεί να το πιστέψεις. Πρόσεχε όμως. Βαδίζεις μέσα στη Θεότητα και ο Θεός είναι Άπειρος. Έλεγχε τις κινήσεις σου, εξέταζε πάντα τη σκοπιμότητα που εξυπηρετούν. Ο Θεός σε τροφοδοτεί μέσα από την Απειρότητα που περιέχει τα πάντα. Σου δίνει τα πάντα, σου δίνει ό,τι του ζητήσεις, τις περισσότερες φορές για να σε διδάξει, να δεις πως δεν μπορείς να τα σηκώσεις. Γι' αυτό να ξέρεις. Όσο ανέρχεσαι, όσο εξελίσσεσαι, οι οδηγίες που λαμβάνεις θα μειώνονται για να δοκιμάζεις τη διάκρισή σου. Δεν θα σε ελέγχω. Όμως θα ξέρεις απ' τον Εαυτό σου. Αν πράττεις σωστά, θα νιώθεις πληρότητα, χαρά, γαλήνη. Αν όμως έκανες λάθος, τότε θα νιώθεις λύπη και βάρος στην καρδιά σου. Έτσι θα ελέγχεσαι αφ' εαυτού σου.»