ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, κεφ. 19

«[Όταν αισθανθείς την πίστη να ενεργοποιείται εντός σου] είναι η φάση κατά την οποία θα πρέπει να αποκολληθείς από όλα τα υλικά ιδεώδη που μέχρι τώρα σε ενέπνεαν και σε ενεργοποιούσαν στη διάρκεια της μέχρι σήμερα πορείας σου, και να ανυψώσεις τον νου σου στη Θεία Παρουσία του Λόγου Θεού, στην Υπέρτατη Ιδέα της Απόλυτης Ένωσης και Ταύτισης μαζί Του. Πρέπει λοιπόν να στρέψεις την πνευματική ικανότητα της πίστης στον Εαυτό σου, να συντονιστείς με τον Παλμό του Λόγου και να αφομοιωθείς από Αυτόν, να πιστέψεις πως Είσαι Αυτός και να λάβεις τη Θέση Του, ως Δάσκαλος της ίδιας σου της υπόστασης. Να κατανοήσεις πως είσαι Νους και να αντιμετωπίσεις όλες τις καταστάσεις που δρουν μέσα στο Είναι σου, ενεργοποιούμενες και σχηματιζόμενες από τις υποδοχές των ατελειών σου, ως Ιησούς.

Δύσκολο; Ναι! Μα θα ήταν ανόητο για σένα να πιστέψεις πως είναι απλό να Θεωθείς, να φτάσεις στο τέλος του προορισμού σου με μια ελλιπή μαθητεία, ή ακόμη να φτάσεις σαν μαθητής, ή σαν μαθητευόμενος Δάσκαλος.

Το τέλος της πορείας σου θα σε καταδείξει και θα σε καθιερώσει ως Δάσκαλο ολοκληρωμένο, Τέλειο, Ιδανική και Απόλυτη Προσφορά στον Πλησίον, Ουσία Αγάπης και Αλήθεια διαχεόμενη στο Όλον, μα για να φτάσεις ως εκεί πρέπει να κάνεις πολλά βήματα ξεκινώντας από το πρώτο. Να ενεργοποιήσεις την πίστη και να μεταβάλεις τον χαρακτήρα της που μέχρι τώρα ήταν η δεκτικότητα και η τοποθέτηση να ακούει τις φωνές του νου σου σε σταθερή και αδιάβλητη πίστη στη Θεότητα του Εαυτού Χριστού, που δίνει τα πρώτα σημάδια της Παρουσίας Της μέσα σου και σε καλεί να ενδυθείς τη Μορφή Της, για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα της ζωής που βρίσκεται πια ενώπιόν σου: Την ανάδειξη του Άνω Θρώσκοντος με τις δώδεκα δυνάμεις του. Αυτή είναι η «Εκκλησία» σου και συ ο Αρχιερέας μέσα στον Εαυτό σου, χωρίς Αρχή ή Τέλος στον Χρόνο. Είσαι το Άλφα και το Ωμέγα, αλλά δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις αυτό που ο Πατέρας σε εντέλλει να κάνεις, χωρίς να συντονίσεις και να πειθαρχήσεις τις δυνάμεις σου, που πρέπει να λειτουργήσουν αυτενεργά με τη Θεία Οδηγία που εκπροσωπείς ως Δάσκαλος του Είναι σου.»

ΚΛΕΙΔΙΑ, κεφ. 4

«Όταν υψηλά ιδεώδη αρχίζουν να κατέχουν τον νου του ανθρώπου, όταν ο Θεός ή ενδοτέρα Πνευματική ώθηση παρακινεί τον άνθρωπο σε Θρησκευτική δραστηριότητα, τότε ενεργοποιούνται τα υψηλότερα φρονήματα, δηλαδή κατάσταση Άβραμ, ο οποίος όντας υψηλόφρων ακολουθεί τις οδηγίες του Θεού με απόλυτη πίστη και καθίσταται έτσι ο άμεσος εντολοδόχος του Κυρίου, ο οδηγός κάθε ψυχής προς τον Άπειρο Θεό και τις Θείες Βουλές Του σαν Πατέρας προς τον άνθρωπο. Η Πίστη στον Αόρατο Θεό και στις Θείες οδηγίες γίνεται πλέον μέρος της συνείδησης χωρίς να καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια, αφού ο άνθρωπος υπακούει στις Θείες Οδηγίες του Πνεύματος. Η Πίστη στην εσωτερική Φωνή του Θεού οδηγεί τον άνθρωπο στην Υπακοή και συνεπώς στην ελευθερία την οποία επιφέρει η απόλυτη συνταύτιση με τον Θεό… Η Βίβλος ομιλεί πολλές φορές για την πίστη του Αβραάμ, ο οποίος πίστευε στον Θεό και αυτή του η πίστη τού καταλογίσθηκε ως δικαιοσύνη, η οποία αντιπροσωπεύει την πίστη στην εγκατάστασή της μέσα στη Συνείδηση του Ανθρώπου. Πίστη στη Δικαιοσύνη σημαίνει πίστη στην Αλήθεια, πίστη στην αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων, πίστη στις ηθικές αξίες που πρέπει να διακατέχουν τον άνθρωπο και οι οποίες σαν υψηλά φρονήματα περιέχονται και απορρέουν από τον Θεό, την Ύπατη Ηθική Αρχή, που εποπτεύει κάθε κίνηση με την Απόλυτη και Ασύλληπτη Τελειότητα της Κρίσης Της.»

ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ, κεφ. 26

«Είναι απαραίτητη σε κάθε υπόσταση, που πραγματικά επιθυμεί να ενωθεί με την Άπειρη Θεότητα και να εκδηλώσει από εντός της τα Θεία στοιχεία της Ενότητας, της αλληλένδετης επαφής και σύνδεσης κάθε μεμονωμένης επιμέρους υπόστασης με την άλλη, ενεργά και άμεσα, η γνώση της ενιαίας Ύπαρξης σαν Ενότητα-Άνθρωπος, σαν Ενότητα-Φως. Είναι ένα απαραίτητο στοιχείο, που πρέπει να υπάρχει σαν κατανόηση και σαν συνείδηση μέσα σε κάθε υπόσταση που πραγματικά επιθυμεί να εκδηλώσει ενωμένες καταστάσεις Αρμονίας και Φωτός. Αυτό το στοιχείο έρχεται στη συνείδησή σου, Άνθρωπε, με την καλλιέργεια της ιδέας της Ενότητας μέσα στο νου και μέσα στην καρδιά σου. Έχεις θέσει τον νου σου και την καρδιά σου στην Ενότητα. Όλες σου οι εκδηλώσεις, όλες σου οι κινήσεις ωθούνται και κατευθύνονται από αυτή την ιδέα της Ενότητας και επομένως στη συνείδησή σου δημιουργείται η έννοια της Ενότητας, όχι σαν κάτι αφηρημένο, αλλά σαν ένα βίωμα, που επικρατεί εντός σου και το νιώθεις να έρχεται από μέσα προς τα έξω, για να καλύψει τον χώρο και τους Αδελφούς σου Ανθρώπους, που βρίσκονται στο περιβάλλον σου, αλλά και εκτός αυτού. Ένα άλλο στοιχείο, που είναι απαραίτητο για να εκδηλώσεις τη σύνδεση και την επαφή σου, είναι το στοιχείο πίστη. Ένα στοιχείο που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο από την αρχή των αιώνων, σε λανθάνουσα ή όχι κατάσταση, και πάντα τον καθοδηγεί σε όλες του τις ασχολίες, όπου κι αν οδηγείται ή κατευθύνεται. Όμως ποια πίστη καλείσαι να αναπτύξεις αυτή την περίοδο, ώστε να γίνεις συνειδητός φορέας Χάρης και εκδηλωτής αυτής της Χάρης; Ποια είναι η πίστη, που θα σε τροφοδοτήσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκδηλώσεις την ένωσή σου με τη Θεότητα με παρρησία, με τόλμη, χωρίς να θέτεις περιορισμούς ή εμπόδια σε αυτήν την εκδήλωση, χωρίς να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι ικανός να φανερώσεις την ένωσή σου ή να πραγματοποιήσεις αυτή την ένωση; Η πίστη πρέπει να αναχθεί. Πρέπει να φύγεις από τα επίπεδα της τυφλής πίστης, της ασυνείδητης, της πίστης χωρίς επιλογές, χωρίς κριτική αντίληψη Πνευματική, χωρίς κίνηση και ενεργοποίηση του μηχανισμού σου. Η πίστη και η έρευνα δεν είναι δύο συγκρουόμενα στοιχεία, όπως ίσως έχει διαμορφωθεί σαν κατεστημένο μέσα στο νου σου όλους αυτούς τους αιώνες. Αντίθετα είναι δύο στοιχεία συμπληρωματικά, που συνυπάρχουν και επιβοηθούν το ένα το άλλο, με σκοπό ο άνθρωπος να επιστρέψει ενεργοποιημένος στο Απόλυτο, στη Μία Πηγή της Θεότητας. Η πίστη, Αδελφέ Μου, πρέπει να γίνει συνείδηση. Δεν πρέπει να αφήνεσαι στις οποιεσδήποτε κατευθύνσεις, μην μπορώντας να επιλέξεις ο ίδιος, μην μπορώντας ο ίδιος να σχηματίσεις εντός σου το συμπέρασμα και το βίωμα της επιλογής σου. Δεν πρέπει να είσαι πλέον κατευθυνόμενο, αλλά υπεύθυνο ον, που δέχεται τις συνέπειες των πράξεών του, χωρίς παράπονο ή διαμαρτυρία, αλλά με τη γνώση ότι από αυτές διδάσκεται το λάθος και μπορεί να αναθεωρήσει και να προχωρήσει με σωστότερες βάσεις. Μη δέχεσαι την πίστη σαν μία έννοια ώθησης, που υπάρχει εντός σου και σε οδηγεί απλώς να ακολουθήσεις και να πιστέψεις στην Ύπαρξη του Θεού. Όταν καλείσαι να πιστέψεις στην ύπαρξη της Ενότητας Θεού και Ανθρώπου, στην ύπαρξη της Μίας Ουσίας και στην ικανότητα εκδήλωσης από εντός σου της Θεότητας σε πλήρη ενεργοποίηση και σε πλήρη φανέρωση, δεν είναι δυνατόν να αρκείσαι σε αυτή την παθητική κατάσταση πίστης. Είναι αντιφατικό. Εισχώρησε μέσα στο βάθος της πίστης. Διάρρηξε τα διάφορα καλύμματα, με τα οποία έχεις σκεπάσει αυτήν την έννοια και από τα οποία κινείσαι. Η πίστη σου πηγάζει από τη γνώση της ικανότητας να ενωθείς με τον Θεό στο Απόλυτο, να εκδηλωθείς ως Θεός μέσα από την ύλη και να φανερώσεις τα Θεία στοιχεία με δυναμισμό, με Απειρία Ισχύος, με Απειρία δυνατοτήτων. Η πίστη σου δεν είναι παθητική κατάσταση. Είναι ενεργής κατάσταση, που συνεχώς τροφοδοτεί τον Θείο Εαυτό σου και τον αναζωογονεί, που συνεχώς έλκει από την αέναη τροφοδοσία της Πηγής της Άπειρης και συνενώνει την εσωτερική σου υπόσταση με το Άπειρο, που ενυπάρχει μέσα στα πάντα. Η γνώση της Ύπαρξής σου σαν Απόλυτος Άνθρωπος, σαν Άνθρωπος Θεός, σαν Άνθρωπος Λόγος, σαν Άνθρωπος ενωμένος με τα πάντα, που περικλείεις τα πάντα και δονείσαι μέσα στα πάντα, είναι η πίστη σου.»