«Ζήτα Αγάπη. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη-κλειδί πάλλονται οι συγχορδίες, οι μελωδίες, οι τελειότητες όλων των Κόσμων, όλων των Άπειρων σημείων της Θεότητας. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη πάλλεται ο Εαυτός σου, ο Εαυτός Θεός, που αναμένει το ξύπνημά του, που αναμένει τη φανέρωσή του μέσα από τις μορφές σου. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη πάλλομαι και πάλλεσαι. Είμαι η Αγάπη και Είμαι και το δονητικό άκουσμα της λέξης, που δύναται, όταν προφέρεται σωστά, μέσα από τον παλμό του “είναι” του Χριστοφόρου Ανθρώπου, να τον μετουσιώσει και να τον ταυτίσει άμεσα με την Άπειρη Υπόσταση του Λόγου. Μη διστάζεις να χρησιμοποιείς τη λέξη Αγάπη. Μη διστάζεις να την επαναλαμβάνεις όπου κι αν βρίσκεσαι, έστω κι αν είναι ένα απλό ψιθύρισμα των χειλιών, ένας φθόγγος που σχηματίζεται και προκαλεί ήχους, χωρίς να συμμετέχει η καρδιά σου. Επαναλάμβανέ την, μέσα σου κι έξω σου, ημέρα και νύχτα, όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου, μέχρι να καταστήσεις αυτή τη λέξη συνεχή μέσα στο νου σου, μέσα στην καρδιά σου, μέσα στην υπόστασή σου. Μέχρι να σου γίνει βίωμα και συνείδηση η κάθε μεμονωμένη της έκφραση, μα και η συνολική της έκφραση, και τότε θα μπορέσεις σταδιακά να νιώσεις και τον παλμό της καρδιάς, τον παλμό του νου και τον παλμό της υπόστασης να συντονίζονται στη Μία κραδασμική δόνηση Ενότητα-Αγάπη και να διαμοιράζουν Αρμονίες σε κάθε υπόσταση και να διαμοιράζουν από το “Είναι” στο “Είναι” την Τελειότητα της ανιδιοτελούς Αγάπης, που δεν αναλώνεται, αλλά παρέχεται ολόκληρη, χωρίς να μοιράζεται, χωρίς να διαιρείται, γιατί η Αγάπη προσφέρεται μόνο σαν ολότητα και όχι σαν διαχωρισμένο τμήμα, όχι σαν μέρος του όλου, γιατί σαν μέρος του όλου δεν αναγνωρίζει τον Εαυτό της, δεν καταξιώνει τον Εαυτό της, δεν εκπροσωπεί τον Εαυτό της.»