«Μετάνοια είναι η αλλαγή του φρονήματος, η μεταμέλεια, η μεταβολή τής μέχρι τώρα γνώμης, σκέψης, πορείας, έργων. Αλλάζουμε γραμμή, που αφορά την πορεία που κάναμε και εκδηλώναμε με σκέψεις, λόγους, έργα, γιατί αναγνωρίζουμε ότι αυτές οι εκδηλώσεις μας ήταν λανθασμένες. Μεταμελούμεθα και λυπούμεθα και αποδοκιμάζουμε όλα αυτά και εκδηλώνουμε την ειλικρινή απόφασή μας να μην επαναλάβουμε αυτά που αναγνωρίσαμε σαν απαράδεκτα, σαν λαθεμένες εκδηλώσεις μας, αλλά να ακολουθήσουμε μια διαφορετική πορεία, που θα είναι σύμφωνη με τον Θείο Νόμο. “Του επιστρέψαι από σκότους εις φως και της εξουσίας του Σατανά επί τον Θεόν, του λαβείν αυτούς άφεσιν αμαρτιών και κλήρον εν τοις ηγιασμένοις πίστει τη εις Εμέ” (Πράξ. ΚΣΤ΄, 18).

Για να υπάρξει μετάνοια, χρειάζονται λοιπόν δύο βασικά σημεία: αναγνώριση λάθους και απόφαση για αλλαγή. Αλλά είναι σε όλους γνωστό πως η μετάνοια δεν είναι ίδια σε όλους. Έχει διαβαθμίσεις. Μα εμείς μιλάμε για πραγματική μετάνοια, με όλη τη σημασία της, και όχι για καταστάσεις σχετικές και αποφάσεις πρόσκαιρες και επιπόλαιες. Μιλάμε γι’ αυτούς που πραγματικά κατάλαβαν τα λάθη τους και θέλουν ν’ αλλάξουν, να μετατοπιστούν, να ανακαινιστούν.»