«Όταν υψηλά ιδεώδη αρχίζουν να κατέχουν τον νου του ανθρώπου, όταν ο Θεός ή ενδοτέρα Πνευματική ώθηση παρακινεί τον άνθρωπο σε Θρησκευτική δραστηριότητα, τότε ενεργοποιούνται τα υψηλότερα φρονήματα, δηλαδή κατάσταση Άβραμ, ο οποίος όντας υψηλόφρων ακολουθεί τις οδηγίες του Θεού με απόλυτη πίστη και καθίσταται έτσι ο άμεσος εντολοδόχος του Κυρίου, ο οδηγός κάθε ψυχής προς τον Άπειρο Θεό και τις Θείες Βουλές Του σαν Πατέρας προς τον άνθρωπο.

Η Πίστη στον Αόρατο Θεό και στις Θείες οδηγίες γίνεται πλέον μέρος της συνείδησης χωρίς να καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια, αφού ο άνθρωπος υπακούει στις Θείες Οδηγίες του Πνεύματος. Η Πίστη στην εσωτερική Φωνή του Θεού οδηγεί τον άνθρωπο στην Υπακοή και συνεπώς στην ελευθερία την οποία επιφέρει η απόλυτη συνταύτιση με τον Θεό…

Η Βίβλος ομιλεί πολλές φορές για την πίστη του Αβραάμ, ο οποίος πίστευε στον Θεό και αυτή του η πίστη τού καταλογίσθηκε ως δικαιοσύνη, η οποία αντιπροσωπεύει την πίστη στην εγκατάστασή της μέσα στη Συνείδηση του Ανθρώπου.

Πίστη στη Δικαιοσύνη σημαίνει πίστη στην Αλήθεια, πίστη στην αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων, πίστη στις ηθικές αξίες που πρέπει να διακατέχουν τον άνθρωπο και οι οποίες σαν υψηλά φρονήματα περιέχονται και απορρέουν από τον Θεό, την Ύπατη Ηθική Αρχή, που εποπτεύει κάθε κίνηση με την Απόλυτη και Ασύλληπτη Τελειότητα της Κρίσης Της.»