ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ, κεφ. 7

«Πού βρίσκεται το λάθος, που δεν σου επιτρέπει ημέρα και νύχτα να παλμοδονείσαι από δονήσεις Ενότητας και Αγάπης, από ολοκληρωμένες Θείες Ιδέες, από σπινθηρισμούς Τέλειους, που μπορούν να διατρέχουν όλα τα πεδία; Πού βρίσκεται η μυστηριακή εκείνη λειτουργία, που θα σε απελευθερώσει μεμιάς από όλα τα δεσμά σου και θα σε οδηγήσει στην Ταύτιση με την Ολότητα του Εαυτού σου; Μα, Άνθρωπε, με μία λέξη είναι η Ενότητα. Όμως σε σένα χρειάζεται πρακτική ανάλυση και ποικιλότροπη εξήγηση, όπως μαθαίνουν στα μικρά παιδιά τα πρώτα τους βήματα, τις πρώτες τους λέξεις.

Αναλύοντας την έννοια Ενότητα, την κατάσταση Ενότητα, σου λέω ότι τίποτα δεν μπορείς να κάνεις μόνος σου, σαν αποκομμένο κομμάτι. Δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις καμία άνοδο, εξέλιξη, ή εκλέπτυνση. Δεν μπορείς να φέρεις σε εκδήλωση Αγάπη, Φως και δονήσεις Άπειρης Κατανόησης και Ελέους. Ό,τι φέρνεις σε εκδήλωση απομονωμένος είναι πλαστή απομίμηση των Υπερούσιων αυτών στοιχείων, με δομή που δεν είναι αρραγής, αλλά διαλύεται στο πρώτο άγγιγμα του Φωτός. Πρέπει κάθε λεπτό να κατανοείς, ότι είναι ανάγκη να ενεργείς σαν Ολότητα Άνθρωπος, να δίνεις Αγάπη και να επικαλείσαι τον ολοκληρωμένο Εαυτό σου, όχι το μέρος σου, να δίνεις Κατανόηση και να ακολουθείς την ίδια τακτική. Ακόμα και όταν σκέφτεσαι, να σκέφτεσαι την Ολότητά σου, και τότε θα δεις ότι οι σκέψεις που αφορούν το μέρος σου δεν έχουν πια χώρο μέσα στο νου σου, γιατί είναι πολύ περιορισμένες και σε προσδένουν σε πεδία χαμηλά, ενώ μπορείς να επεκτείνεσαι στα πάντα.»

filed under: