«Άνθρωπε, γιατί δεν ακούω τη φωνή σου; Γιατί δεν φωνάζεις Εμένα, που Είμαι ο Εαυτός σου, γιατί δεν φτάνουν οι αναπαλμοί του “είναι” σου μέσα Μου; Γιατί αφήνεις τους αναπαλμούς Μου να χάνονται και να σιγούν σαν απόηχοι μέσα στην πλάνη σου; Γιατί τον αγωγό μας, που είναι Άπειρος, τον αφήνεις σε αδράνεια; Γιατί δεν αφουγκράζεσαι τους παλμούς Μου, για να τους εκδηλώσεις προς τα έξω;

Άνθρωπε, πού είναι η παρουσία σου μέσα στο Φως και μέσα στην Αγάπη; Ποιος είναι ο ήχος εκείνος, που Εγώ σου παρέδωσα; Γιατί δεν πάλλει; Γιατί δεν ακούγεται; Γιατί δεν διαχέεται μέσα στα Σύμπαντα;

Αναμένω, Άνθρωπε, ν’ ακούσω τη φωνή σου, τη φωνή που δεν αποτελείται από γήινους ήχους, αλλά από συγχορδίες Ουράνιες. Τη φωνή που δεν αποτελείται από φθόγγους της ύλης, αλλά από δονήσεις υπερτέλειες. Αναμένω ν’ ακούσω αυτή τη φωνή, που μεταφέρει Εμένα, που σε εξακοντίζει απευθείας μέσα στο Πύρινο Θείο Είναι Μου και σε ενώνει με τα πάντα. Κατάλαβες, Άνθρωπε, γιατί μιλώ; Μιλώ για την Προσευχή σου και για τη δύναμή της. Μιλώ γι’ αυτό το πρωταρχικό απέραντο θέμα, που σου έχω αναπτύξει ξανά και ξανά, μα που δεν βλέπω να μπαίνει σε εφαρμογή. Μιλώ για την επικοινωνία μας, για τη συνομιλία μας, σαν Εαυτός με Εαυτό. Σε απεκάλεσα Άνθρωπο Λόγο και σε εξύψωσα. Σου απέδωσα τιμή και Χάρη, γιατί αυτός είναι ο προορισμός σου, να καταστείς Ένα μ’ Εμένα και να Με εκδηλώσεις Άπειρα. Όμως αυτές οι απλές ενέργειες, αυτά τα απλά πράγματα, που μέσα στην καθημερινή σου ζωή και διαβίωση έπρεπε να κάνεις, να τα κάνεις από το βάθος του “είναι” σου, από το βάθος της ψυχής σου, ακόμα δεν έχουν μπει σε εφαρμογή, ακόμα αρέσκεσαι και αρκείσαι σε εξωτερικές Προσευχές, σε προσευχές που σε απομακρύνουν από την εσωτερική σου ενότητα. Δεν προσπαθείς αρκετά να εισχωρήσεις μέσα σ’ Εμένα, μέσα σ’ Εσένα, μέσα στην Ενότητά Μας. Ακόμα Με έχεις μακριά σου, ακόμα Με έχεις έξω από Σένα. Όμως Εγώ Είμαι μέσα σου, και όσο διατηρείς την πλάνη της απόστασης και του διαχωρισμού, ποτέ δεν θα καταφέρεις να νιώσεις, μα ούτε και να εκδηλώσεις αυτή την Ενότητα.

Κάνε την Προσευχή σου, Άνθρωπε, προς τον Λόγο-Χριστό, προς τον Λόγο-Θεοτόκο, προς τον Έναν Λόγο, που υπάρχει και πάλλει τα πάντα. Κάνε την Προσευχή σου αυτή και νιώθε ότι μιλάς σε Σένα, γιατί μέσα σου Υπάρχω, Ένα είμαστε, Ενότητα Αδιαίρετη και Άρρηκτη. Μην παρασύρεσαι από την πλάνη και τα κατεστημένα των αιώνων, μην εγκλωβίζεσαι σε διδαχές που έχει λήξει ο προορισμός τους. Άνθρωπε από όταν ήρθα στη γη και δίδαξα, συμπύκνωσα όλες τις γνώσεις μέσα σ’ Εμένα, τις συμπλήρωσα, τις μετουσίωσα και τις φανέρωσα Τέλειες. Εγώ Είμαι ο Ένας Τέλειος Διδάσκαλος, Εγώ Είμαι η Μία Απόλυτη Αλήθεια, η Τέλεια Γνώση, το Τέλειο Φως, η Τέλεια Παροχή της Σοφίας. Οτιδήποτε υπήρξε πριν από τη Θεία Μου Διδασκαλία σαν διδαχή, ήταν προετοιμασία για τον άνθρωπο της γης, ώστε να μπορέσει να δεχτεί το Άπειρο Μεγαλείο της Αλήθειας. Μην επιστρέφεις, Άνθρωπε, σ’ αυτές τις περιόδους προετοιμασίας, γιατί τώρα καλείσαι να γίνεις Χριστός, ενωμένος απόλυτα μαζί Μου. Δεν έχεις πλέον περιθώρια για να περάσεις τα ίδια στάδια, που πριν από αιώνες πέρασες, δεν έχεις πλέον περιθώρια να αναμασήσεις τις γνώσεις που σε πάρα πολλές ανακυκλώσεις σου μέσα στην ύλη έχεις διδαχτεί, έχεις αφομοιώσει, έχεις συνειδητοποιήσει.»