«Μόλις ο άνθρωπος παραδεχθεί την πλάνη και συνειδητοποιήσει την αρχική αιτία της, σπεύδει αμέσως για να διορθώσει και προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον Θεό. Πρέπει όμως να προσέξει μήπως και σ’ αυτή την προσπάθειά του εισχωρούν διανοητικά στοιχεία, με σκοπό να τον εμποδίσουν, να τον απογοητεύσουν και να τον αποτρέψουν. Για να πραγματοποιήσει την επανασύνδεση με το Θείο, είναι ανάγκη να διαπεράσει το πλαστό περικάλυμμά του και να διεισδύσει στο εσωτερικό του “είναι”. Να μάθει να εξωτερικεύει αυτό το βαθύτερο “είναι” του. Γιατί μέσω αυτού θα συνομιλήσει με τον Θεό. Σ’ αυτό θα εναποτεθούν οι Θείες ιδέες και αυτό θα καλλιεργήσει και θα εξελίξει.

Η προσευχή του θα τον ανυψώσει κοντά στον Θεό. Θα τον βοηθήσει να εξουδετερώσει τη διάνοιά του και να συλλάβει τις Θείες Αλήθειες και έννοιες, που θα εγκατασταθούν στη συνείδησή του. Με τη βοήθεια της προσευχής σταδιακά θα ξεδιπλώνει την Πνευματική υπόστασή του, που την είχε σε αδράνεια, θα παίρνει Φως, θα εδραιώνεται και θα κατανοεί την Αλήθεια. Η επαφή με τον Θεό θα του επιτρέψει να γνωρίσει τους Θείους Νόμους και να μάθει να διαβλέπει, πέρα από την επιφάνεια των γεγονότων, τον σκοπό που εξυπηρετούν, τον Νόμο που ενεργοποιούν. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ξεφύγει από την πλάνη, χωρίς κάθε στιγμή να κινδυνεύει να ξαναγυρίσει σ’ αυτήν. […]»