«Ο άνθρωπος πρέπει να εμμένει στην προσευχή του, γιατί από αυτήν διδάσκεται. Διδάσκεται τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να απευθύνεται στη Θεία Αρχή του, διδάσκεται τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να υποκινεί τους Θείους Νόμους. Οι αιτήσεις του, που πολλές φορές κάνει, κινούν ένα πλήκτρο και αμέσως εμφανίζεται το ανάλογο αποτέλεσμα, όμως ο άνθρωπος, για να το συνειδητοποιήσει αυτό, πρέπει να αποκτήσει έμπρακτη γνώση, να πάρει την εμπειρία από μόνος του, να δει τη δύναμή του.

Πρέπει να καταλάβει ότι η προσευχή είναι το κλειδί που μπορεί να του ανοίξει την πρώτη πόρτα της εισόδου του στην Πνευματική πορεία, αλλά ταυτόχρονα και την τελευταία πόρτα της ένωσης με το Θεό. Η προσευχή έχει διάφορα στάδια, αρχίζει από το πρώτο, το πιο χαμηλό, που είναι η προσπάθεια να επανασυνδέσει ο άνθρωπος την επαφή του με τον Θεό, να ξαναμιλήσει στον Πατέρα του, να ξανανιώσει μέσα του τη Θεία εξάρτηση, τη Θεία επαφή, τη Θεία Καθοδήγηση. Συνεχίζει με την εύρεση ενός ιδιαίτερου δρόμου, ενός προσωπικού καναλιού, μέσω του οποίου θα επικοινωνεί ο ίδιος με τον Πατέρα και μέσω του οποίου θα εκλεπτύνεται συνεχώς και θα ανέρχεται, θα κρούει συνεχώς υψηλότερα πλήκτρα, που βρίσκονται σε υψηλότερα πεδία, και θα αποκτά ταυτόχρονα περισσότερη αγάπη, περισσότερο Φως, ως συνέπεια της ανόδου της προσευχής του.

Σ’ αυτό το στάδιο ο άνθρωπος πρέπει πραγματικά να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες, σ’ αυτό το στάδιο πρέπει να ενεργοποιήσει όλο τον Πνευματικό μηχανισμό του, για να μπορέσει να ανέλθει και υψηλότερα. Πρέπει να μελετήσει τους Θείους Νόμους, πρέπει να τους εφαρμόσει, όχι μόνο κατά την ώρα που προσεύχεται, αλλά σε όλη τη ζωή του, γιατί αλλιώς παρουσιάζεται υποκριτής ενώπιον του Θεού.»