«Η Αγάπη στέκει πάνω από μικρότητες, πάνω απ’ όλα. Γιατί η Αγάπη είναι ο Θεός, η Αγάπη είναι ο Νόμος, που διέπει και κατευθύνει τα Σύμπαντα. Δεν είναι δυνατόν να την υποδουλώσεις μέσα στα ελαττώματα και το υλικό σου πεδίο. Καλύτερα προσπάθησε να βάλεις έναν αετό πίσω στο τσόφλι από όπου βγήκε, παρά να περιορίσεις την Απειρότητα και να καθορίσεις τον χώρο που καταλαμβάνει. Ποιος μπορεί να γνωρίζει τον Θεό εκτός από τον Θεό;

Η Αγάπη δεν κατέχει, ούτε κατέχεται. Η Αγάπη αρκείται στην Αγάπη. Γι’ αυτόν που αγαπά, είναι ανακούφιση οι διψασμένοι και ανάγκη οι πεινασμένοι. Η Αγάπη δεν γνωρίζει ζήλεια, ούτε ανταμοιβή, ιδιοκτησία ή θυμό. Δεν δίνει τίποτα, παρά μόνο από τον Εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα, παρά μόνο από τον Εαυτό της. Η Αγάπη γνωρίζει την υπομονή και χαίρεται την Αλήθεια. Άφθαρτη και Αιώνια, δεν κουράζεται, πάντα ελπίζει. Η Αγάπη είναι ένωση και δεν δέχεται μέσα της τίποτα που να διαχωρίζει…

Μάθε ν’ αγαπάς τον πλησίον σου, για να μάθεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου. Γιατί τι άλλο είναι ο πλησίον σου από τον ίδιο σου τον εαυτό; Τι άλλο είναι ο πλησίον σου από έναν Θεό κρυμμένο σε σπάργανα; Αν λατρεύεις τον Θεό σου, δεν μπορεί παρά να λατρεύεις και την εκδήλωσή Του. Και ο κάθε πλησίον σου αναμένει μέσα του τη γέννηση του Θεού. Σκύβε ταπεινά το κεφάλι στον Άνθρωπο, που κατοικώ μέσα του. Σκύβε ταπεινά το κεφάλι στον Άνθρωπο, που θα γίνει κάποτε Ναός, για να κατοικήσω. Όλοι οι Άνθρωποι θα γίνουν κάποτε Ναός Μου. Γι’ αυτό, σκύβε ταπεινά μπροστά σε όλους τους Ανθρώπους, μοίραζε απλόχερα την Αγάπη σου παντού, αγκάλιαζε με τα χέρια σου τα πάντα. Γιατί είναι σαν ν’ αγκαλιάζεις Εμένα, κι Εγώ σε αγκαλιάζω τότε πολύ πιο σφιχτά, μέχρι την πλήρη αφομοίωση.

Αν Αγαπάς, τίποτα δεν είναι ανάξιο της Αγάπης σου, γιατί το βλέμμα σου έχει εξαγνισθεί από αυτήν.»